Célébrité vs connaissance

.... Διασημότητα Vs Επίγνωση .

Και εξηγώ.

Κάθε στόχος , είναι ένα μεγάλο ταξίδι . Και σε κάθε ταξίδι , κοιτάζουμε ΜΟΝΟ τον χάρτη .

Αν ποτέ κοιτάξουμε τον καθρέφτη , ολα οσο εχουμε μαζέψει απο αυτο το ταξίδι , οτι εχουμε πετύχει , θα χαθει αυτόματα  και θα ξαναβρεθουμε μεσα σε μια στιγμη , στην αρχή απο οπου ξεκινήσαμε . Δικαιο , αδικο , δεν εχει καμία σημασία , αφου αν το καλοσκεφτουμε , ειναι δική μας επιλογη . 

     Η Δυναμη του Χαρτη είναι που μας χαρίζει τα ταξίδια της ζωής μας ,

 η δυναμη του καθρεφτη ειναι που καταστρέφει τα μεγαλα ταξίδια  . 

     Πολλοι πουλάνε τέτοιους χαρτες . " πως να ειστε ευτυχισμένοι " " το κλειδί " " δεκα βηματα για να χασετε κιλα " μαγικές δίαιτες , εγχειρήσεις μαγικά φαγητά που δεν παχαινουν , μηχανες που σε γυμναζουν χωρις να κουνισεις το δαχτυλάκι σου κλπ Και αυτα σε οτι αφορα το χάσιμο των κιλων . Ποσσα αλλα επιπεδα ευτυχιας ψαχνουμε ολοι μας και γυρω μας σε καθε γωνια υπαρχει ενας καλος μαγος ή μια νεραϊδα που θα μας προσφερει το τελειο , με το μαγικο της ραβδακι . 

    ΜΑΛΑΚΙΕΣ . 

Καθε φορα που ακουω να συζητιούνται τετοιες λύσεις , θυμαμαι τα λόγια του βουδα που ειχα καποτε διαβασει σε ενα μακρινό μου ταξίδι στο εξωτερικό ,σε ενα μοναστήρι .

   

    «Μόνος του ο άνθρωπος κάνει το κακό. Μόνος του μολύνεται. 

     Μόνος του ο άνθρωπος αποφεύγει το κακό. Μόνος του εξαγνίζεται. 

     Η αγνότητα και η μη αγνότητα εξαρτώνται από τον εαυτό. 

     Κανένας δε μπορεί να εξαγνίσει τον άλλο.»

Και αυτος ο εξαγνισμός , αυτο το ταξίδι για τον καθε ενα είναι μοναδικό . Ετσι ο καθε ενας πρέπει να φτιάξει τον δικό του χάρτη ΜΟΝΟΣ του . 

    Ενα απο τα δυσκολα βήματα που εμαθα για να φτιαχνω τον δικό μου χάρτη , ειναι το να βρω τρόπους να δυναμώσω την επιγνωση μου . ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ , χρειαζεται να ΞΕΡΩ , ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ , ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΩ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΛΕΓΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ . 

    Ετσι , εβαλα μια καμερα να γραφει απο το πρωι που ξυπνάω μεχρι το βράδυ που κοιμάμαι . Οταν ημουν σπίτι την ακουμπουσα σε ενα σημειο που να τραβαει τον καναπε (εκει που συνήθως την αραζω ) και στην δουλεια μου την εβαλα σε σημείο που να τραβαει το γραφειο μου .

     Φαινεται ευκολο . ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ . Πρωτα απο ολα , δεν μπορεσα να διαχειριστω την εικονα που έδειχνε  η οθονη . Ειχα τελείως διαφορετικη αποψη για την εικονα μου με το παχος μου .       Δευτερον , αλλιως νομιζα πως περνουσα την ημερα μου , και τελικα αλλιώς την περνουσα . Νομιζα πως κινούμαι ,και στην δουλεια μου και στο σπιτι μου , πως κανω εργασιες , πως σηκώνομαι απο την καρεκλα ή τον καναπε ,τακτικα . 

ΜΑΛΑΚΙΕΣ 

    Την αραζα και ξεχνουσα να σηκωθώ . Και στο γραφειο και στον καναπε . 

    Και τρίτον . Ειναι βαρια η επιγνωση οχι μονο του να βλέπεις την αληθινή σου εικονα , οχι μονο να βλέπεις την αληθινή σου δραστηριότητα , αλλα κυριως το χάσιμο στα ματια , την μη επαφη με την ζωή , με την πραγματικοτητα , οταν ήμουν μπρωστα στον υπολογιστη ή στην Τηλεοραση . 

Καντε το , αν αντεχει το στομαχι σας. Δεν εχει να κανει με το πόσα κιλα είσθε , ούτε με το τι προβληματα εχετε , και τι στοχους εχετε βάλει. Εχει να κανει με την ανάκτηση της ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ 

Στην επομενη αναρτηση , ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ , να σας πω τις λύσεις που μου πρότεινε η ψυχαναλύτρια μου , οταν το συζητήσαμε . 

   Σπαστε το κατεστημένο της σκέψης του μυαλού σας . 

Ακούγεται το  .... http://www.youtube.com/watch?v=uT3SBzmDxGk

C' est l'amour

Η αγάπη ,
χόρτο δεν είναι για να βγει με τόση ευκολία, 
είναι δεντρί βαθύρριζο μα θες για να το βγάλεις 
πριχού μονάχο μαραθεί σ' οργώνει τη καρδιά σου
βγαίνει μαζί με τη καρδιά.

Ειν' η αγάπη βάτος
που αν τύχει Μάνα και μπλεχτείς 
μέσα στις αγκαθιές του,
δε ξεμπερδεύεις εύκολα.
Θα φύγεις λαβωμένος.

Είναι η αγάπη θάλασσα
που γλυκοκυματίζει
κι αν τύχει τα γαλάζια της νερά σε ξεγελάσουν
τις ομορφιές της λιμπιστείς 
κι απλώσεις τα πανιά σου
δεν είναι μανα βολετό πίσω για να γυρίσεις.
Κι αν σε βοηθήσουν οι καιροί με κίνδυνο μεγάλο
στην άλλη άκρια θε να βγεις, 
αλλιώτικα εχαθης.

Είναι η αγάπη φονικό
που ζωντανό σ' αφήνει.

Είναι η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου
μα κάθε μέρα καρτερεις μη και γυρίσει πίσω.

Είναι η αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις
μ' από τη γη τα πόδια σου δε λεν να ξεκολλήσουν.

Είναι η αγάπη χείμαρρος
χυμά και σε συντρίβει.

Αρρώστια ειναι ν'αγαπας ,
αρρώστια που σε λειώνει .
Μα δεν γυρευεις γιατρικο,
δεν θελεις να μερωσεις  .Αγάπη είναι ν' αγαπας όποια πληγη σου ανοιγει .

Αγάπη είναι η  η μοναξιά που πρέπει στον καθένα.




Αγάπη είναι να κοιτάς τη πόρτα ολοένα.
Αγαπη ειναι να μιλάς στα φίλια και στα δέντρα,
στις πέτρες στα τριαντάφυλλα,
στους τοιχους,
στα ταβάνια.



http://www.youtube.com/watch?v=hfdvoC_SWCc

Faim emotionnelle

... ή αλλιώς , συναισθηματική Πείνα . 

    Γεννιόμαστε και αναθρεφόμαστε απο τους γονείς μας , με τις καλύτερες των προθέσεων απο αυτους . ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΦΊΛΕ ΜΟΥ . Μέσα σε κάθε χάδι , σε κάθε μπράβο , σε κάθε αδιάφορη στάση τους σε κατι που κάναμε ή σκεφτήκαμε , σε κάθε τι που εχει σχέση με την σχέση μας με αυτούς , μέσα σε κάθε τέτοια στιγμή , μεγαλώνει το τέρας που ονομάζεται συναισθηματική πείνα . Τέρας για αυτον που το εχει , αλλα εξαιρετικό τιμόνι καθοδήγησης των γονιών για τα παιδιά τους . 

     Σκέψου . Πότε λέμε μπράβο ; Οταν αυτος που αγαπάμε έκανε κάτι καλό γι αυτόν ή κάτι που παράλληλα βόλεψε και εμάς ; Πότε εκνευριζόμαστε ; όταν το παιδι κανει κατι κακο μονο γι αυτο , ή οταν αυτο ξεβολευει και εμας ; Ασυνείδητες καθοδηγήσεις της σκέψης που καταλήγουν που αλήθεια ; Αν η Ζωή τα φέρει έτσι που το παιδι να φύγει απο την άμμεση επαφή του με τους γονιούς στα 16 έως 20 έχει καλώς . Αν ομως κρατηθεί εκεί, για χρονια μετα , απο τους ίδιους τους γονείς του , που θα το βολέψουν σε ια ανετη ζωη που δεν την κερδισε , για να εχουν τροφή να ταΐζουν τους δικούς τους φόβους , τότε η συναισθηματική πείνα μεταμορφώνεται σε τέρας που κατασπαράξει την ζωή του παιδιού απο μέσα προς τα έξω . 

       Αυτο το παιδι μπορει να εξελιχθεί σε εναν εξαιρετικό επιστήμονα ή επιχειρηματία ή καλλιτέχνη και να βρίσκεται χιλιομετρικά μακρυά απο τους γονεις του . Αν ομως αυτοι δεν εχουν κόψει τον ομφάλιο λόρο , άσχετα αν το παιδί μιλάει με τους γονεις του ή οχι ,ασχετα αν τους εχει οικονομικα αναγκη ή οχι , η συναισθηματική του πείνα θα μεγαλώνει . Θα προσπαθεί να την κατευνάσει με παράγωγα γονεϊκής αγάπης . Σχέσεις , φίλους , επαφές , χωρίς θελεμια ελευθερίας , αλλα αλληλεξάρτησης . Και όταν ολα θα καταρρέουν ανα καιρούς γύρω του , τότε θα επαληθεύεται η γονική κατάκριση και θα κανει το θυμα να θελει να γυρισει πίσω στον θύτη του . 

     

     Πέρασαν χρόνια ψυχανάλυσης . Χρόνια άρνησης . Ειμαι ενας καλος επιχειρηματίας , μορφωμένος, αυτοδύναμος , χρονια μακριά απο τους γονείς μου . Πως γινεται να με κυβερνά η Συναισθηματική πείνα ; Πως γίνεται , εγω που περνω δύσκολες αποφάσεις καθε ήμερα , να μου λέτε πως βασίζονται στην ανάγκη μου για γονεϊκή αποδοχή ; Πως γίνεται να τρώω αυτοκαταστροφικά  , για να κερδίσω την προσοχή αυτών που με αγαπούν ;

     Σιγά σιγα , παρατηρώντας τον εαυτό μου στην καθε μου κίνηση , και μετα αναλύοντας τα με μια εξαιρετική ψυχαναλύτρια , καταλαβα σταδιακά τον μηχανισμό της συναισθηματικης πείνας . Άρχισα να βλέπω ξεκάθαρα , πως καθε φορά που τρώω , δεν τρώω απο πείνα επιβίωσης , ουτε καν απο ευχαριστηση . Τρωω για να καλύψω την αποδοχή που νοιώθω πως χρειάζομαι . Και όσο τρώω , τοσο παχαινω , τοσο περισσότερη αποδοχή χρειάζομαι . Οπότε , τρώω περισσότερο κλπ . Καμία , διαιτα , καμία διατροφή , καμια γυμναστική δεν μπορει να το αντιστρέψει μονιμα αυτο . Μπορεί για λίγο να υπαρχει αποτέλεσμα , αλλα μετα τα πραγματα γίνονται χειρότερα . Και να κάνουμε τον σταυρο μας δεν λες ; Γιατι για αλλους αντι για πεινα , υπαρχει συναισθηματική δίψα που καταλήγει στον αλκοολισμό ή ακομα χειροτερα , στα ναρκωτικά ή στην ανορεξία . Θα μου πεις τωρα , πως γινεται η συναισθηματικη πεινα να καταλήγει στην ανορεξία . Μα η πεινα , δεν ζηταει φαγητο , αλλα αποδοχή .Ζηταει την αγαπη των αλλων , για να φάει. Ετσι η βουλημια χρησιμοποιεί την αυτοκαταστροφική υπερβολή του φαγητού , για να τραβήξει την προσοχή ή ακόμα και να τιμωρήσεις (αυτούς που θέλει να τον αγαπουν ) , ενω ο ανορεξικός χρησιμοποιεί την έλλειψη του για τον ιδιο λόγο . 

      Και το χειρότερο κομμάτι , ειναι όταν γίνονται συζητήσεις με τους γονείς ή με αυτους που αγαπάς ,και καταλήγουν σε μια οργή ανείπωτη που καταστρέφει τα πάντα . Μια οργή και απο τις δύο πλευρες . Και αυτο ειναι που δίνει σε αλληλους άλλωθι και μετα κανει την συναισθηματική πεινα ανίκητη . Γίνεται ο Θεός που ορίζει κάθε σου σκέψη και κάθε σου κίνηση , εστω και για καποιο διαστημα . 

     Καθομουν εχθες και κοιτούσα ενα μπουκάλι ουίσκι , ενα απο τα πολλα ποτα που εχω για τους ξενους . Σκεφτόμουν πως ποτέ μα ποτέ δεν ειχα την διάθεση να πιω, ουτε μια σταγονα μονος μου , ολα αυτα τα χρονια που ειναι εκει , στο σκρίνιο , ακριβώς κατω απο την τηλεόραση . Αν ήμουν αλκοολικός αυτο θα ήταν μαρτύριο , και θα ειχα υποκύψει άπειρες φορές . Τώρα , ούτε καν που βλέπω το μπουκάλι και ας περνάει απο εκεί η ματιά μου άπειρες φορές . 

      Πως λοιπόν κάποιος που δεν εχει ζήσει την πείνα της βουλιμίας , να με καταλάβει ; Και γιατι χρειάζεται στην τελική να με καταλάβει ; Για να μου δώσει ενα άλλοθι να συνεχίσω να ζω έτσι ; ΌΧΙ Ουτε η κατακριση , αλλα ούτε και η επιβραυβευση βοηθουν να απαλλήνει τουτο το βαρυ φορτιο. Το δαχτυλίδι του Σορον είναι δικό μου και αν δεν μπορεσω να το καταστρέψω εγω , κανεις δεν μπορει να το κανει για εμενα . 

       Βεβαια , το να υιοθετήσεις τον 6χρονο εαυτό σου παίρνοντας τον απο τα χερια των γονιών σου , δεν είναι τοσο απλο οσο ακούγεται . Ανατρέπονται ισορροπίες που δεν φαντάζεσαι .Ξεβολεύονται ανθρωποι και ανθρωποι Ξυπνάνε αρχέγονοι φόβοι που εχουν ξεθαφτει απο την ανασφαλεια , την απληστια , τον εγωισμό αμφοτερων και που πρέπει να μαχηθει ο καθενας μονος του , γιατι μονο οταν αυτοι οι φοβοι νικηθουν , τοτε μονο μπορει να υπάρξει ΑναΓεννεση 

Αλλά αυτό είναι μια  άλλη ανάρτηση 

tik tak

Οι πρωτοχρονιές της μεγάλης μου Αγάπης

2010
....  Αγάπη μου . Μωρό μου Ηλιε μου φεγγάρι μου Καρδια μου σπληνάντερο μου κλπ

2011
 ....  Γιατί το(ξ)έκανες αυτό ; 'η αλλιώς " ποιανου-νης,  μαλακισμένο 6χρονο ασυνείδητο ,παίζει με τις ασφάλειες ; "

2012
 ....  Οχιιιιι.Εγώ φταίω ...για όλα

2013
 ....  Αϊ και ΓΑΜΗΣΟΥ στη τελική .

2014
 ....  Κατι μου θυμίζεις εσυ .Πως είπαμε πως σε λένε, κουκλίτσα μου ;

Οσο για την νεα χρονια που έρχεται , δεν θα μιλήσω εγώ αλλά η πυθαγόρεια αριθμολογία . 2=μητρα ,0=χάος ,1=δόρυ ,4=κλιμάκωση . Με λίγα λόγια , φέτος θα είναι η χρονια του θεου του πολέμου να περπατήσει σχεδόν σε όλη την γη .
Οπότε , εγώ τι άλλο να πω παρα ....

Faux rouge

    Κάθε χρονιά , όταν έρχονται Χριστούγεννα , με ξαναπιάνει η αλλεργία μου . Μια αλλεργία έχω και εγώ και έτυχε να την γιορτάζει όλος ο χριστιανικός κόσμος ΚΆΘΕ ΧΡΌΝΟ .

     Όχι όχι . Η Αλλεργία μου δεν έχει να κάνει με την γέννηση του Χριστού . Και εμένα μου αρέσουν τα Χριστούγεννα , όπως σε όλους . Η αλλεργία μου έγκειται μόνο σε μία λέξη . Στο ΨΈΜΑ . Και τις μέρες των Χριστουγέννων , το ψέμα εχει την τιμητική του . Ντύνεται με τα καλά του και βγαίνει στους δρόμους . Μπαίνει στα σπίτια , στις σκέψεις και στα όνειρα των ανθρώπων και οτι αγγίζει το μετατρέπει σε κάλπικο . Γεμίζουν τα πάντα με κάλπικο κόκκινο .

    Τι να πρωτοπώ ; Για την αληθινή γέννηση του Χριστού που ήταν περίπου ένα μήνα πριν το Πάσχα , και οι παπάδες για να μην χάσουν την ... πελατεία των αλλοεθνών και κατά τα άλλα , πρωην παγανιστων (που όμως επειδή είχαν παχυλό πορτοφόλι δεν έπρεπε να τους αποκλείσουν από τον χριστιανισμό ) άλλαξαν την ημερομηνία των Χριστουγέννων και την έβαλαν να να είναι ίδια με αυτή της πανάρχαιης γιορτής της γέννησης του Ρωαμικού θεου ήλιου ( Sol Invictus και των παραγωγων του στις εθνοτητες που κατεκτησε η ρωμη  ) στις 25 Δεκεμβρίου .

 Την ίδια εποχή (τεταρτη Συνοδος ) , επετράπηκαν να πιστεύονται 12 Ευαγγέλια , αφού μέχρι τότε πιστεύονταν μόνο τα 4 (οσοι πιστευαν και στα οιπολοιπα 8 που πιστευουμε και σημερα , συμμετείχαν στα δημοφιλή σαββατιατικα ... Barbeques ( ή στάυρeques )της εποχής , ως ... ατραξιόν  )  , ενώ τα υπόλοιπα .... 2000 Ευαγγέλια( μέσα σε αυτά και του Ιούδα και της Κασσιανή ) που έχουν γραφτεί την ίδια περίοδο και οι καμιά 20ρια άλλοι χριστοί που έζησαν αυτά τα χρόνια με αντιστοιχο βιο με αυτον του θεανθρωπου ( θαύματα κλπ κλπ ), περιμένουν ακόμα όχι να ... εγκριθούν από τους παπάδες ,αλλα ακόμα και να βγουν εξω απο τις απαγορευμενης πρόσβασης  για τον κοσμο , βιβλιοθηκες του Βατικανου (δηλαδή , τα κεντρικα της Χριστιανισμος ΑΕ )

     Τέλος πάντων . Κατάφερε ο Μανωλάκης να είναι τελικά αυτός που πήρε τό χρίσμα (από εκεί βγαίνει και το Χριστός(ελληνικό όνομα του μανωλάκη για τους ξένους , αφού τα ελληνικά ήταν τα αγγλικά της εποχής ) και Ιησούς ( το εβραϊκό όνομα για την εγχώρια προπαγάνδα ) από τους Εβραίους Φαρισαίους αφού μετά τον θάνατο του , είδαν πως έγινε η νέα μόδα , και ως γνωστόν ,ο παπάς παει πάντα στην κονόμα ( εκτός από μερικές πολύ πολύ λαμπρές εξαιρέσεις )

   Με τον Μανωλάκη δεν εχω τίποτε . Αντίθετα , χαίρομαι και δοξάζω την μερα που γεννήθηκε και μαζί του γεννήθηκε η μεγαλύτερη κυρίως πολιτική επανάσταση που έχει ζήσει ποτέ η ανθρωπότητα . Άσχετο αν μετά , η διαλυμένη απο την επανάσταση ,βασιλεία μεταμορφώθηκε σε ιερατική εξουσία και υποδούλωσε για μια φορά ακόμα τον κόσμο για ακόμα 1500 χρόνια . Αυτές είναι ανθρώπινες επιλογές . Ο μανωλάκης έκανε ότι μπορούσε 

    Όμως αυτό είναι μεγάλη .... τεράστια για την ακρίβεια, ιστορία . Ας πάμε στα Χριστούγεννα . Ρε μπαγάσιδες παπάδες , να δεχτώ που βάλατε την ημέρα γέννησης του Χριστού , την ημέρα γέννησης του θεου Ήλιου για να μην χάσετε την πελατεία . Να δεχτώ , όλο αυτό το σύστημα με τον Ιωσήφ , με τον κρίνο , τον άγγελο τους τρεις μάγους , τα αστέρια τις προβατίνες , τα χρυσά τα σμύρνα.  Με αυτά μεγαλώνουν τα αμερικανάκια και μιλάνε για εξωγήινους αγγέλους 

                                  

και άστρα UFO , διακτινισμους ,

 κρίνους με κλονοποιητικες ικανότητες γονιμοποίησης , προβατίνες εργαστηρίου τύπου ΝΤΌΛΙ κλπ.  

                                         

    Ας τα δεχτώ όλα αυτά . ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΜΠΕΡΔΕΨΑΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ;  Τι σας έφταιγε ο πόντιος ο Βασιλάκης ; Γεννήθηκε 300 χρόνια μετα τον Χριστό  , και ήσυχα ήσυχα έκανε τις σπουδές του ,  δεν πείραξε κανέναν , έκανε και ασκητική ζωή , έγινε και επίσκοπος , έγραψε και τα βιβλία του , βοήθησε κόσμο και κοσμάκη με τις αγαθοεργίες του και πεθανε σεμνα την 1 ιανουαριου του 379 . Δηλαδή , επειδή οι βάρβαροι του βορρα που εγιναν τον μεσαίωνα ουσιαστικα χριστιανοι , δεν επρεπε να χαθούν και αυτοι απο πελατια των παπαδων , επρεπε να κανουν ρεζίλι την μνήμη του Αγίου Βασιλείου ; Τον εκαναν , εναν αξιοθρήνητο διαρρήκτη καμηναδων , τον έντυσαν και με αυτό το θλιβερό κίβδηλο κόκκινο , χορηγία της κόκα κόλα το 1931 , του έστρωσαν και μια κοιλιά να , και ενα τσουβάλι , για να μολύνει  με ψεύτικα όνειρα υλικής ευμάρειας ,

ολες τις νεοσύστατες απο τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο κοινωνίες και να τις ωθεί φουλ στον ακορεστο καταναλωτισμό , που εφερε και αλλον εναν παγκοσμιο πολεμο 10 χρονια μετα και επιφυλάσσει ακομα εναν στις μερες που ερχονται . Βεβαια κυκλοφορει με πολλές πλαστες ταυτοτητες . Για να δούμε .

  «Σάντα Κλάους» (Άγιος Νικόλαος) των Άγγλων, ή «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ή «Σίντερ-Κλάας» των Ολλανδών, ή «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ή «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» (= «ο Καλός γερο-πατέρας») των Κινέζων, ή «Χοτέισο» των Ιαπώνων ή «Babbo Natale» των Ιταλών. Σεσημασμένο διαρρήκτη τον κατάντησαν αυτοι οι ατιμοι οι παπαδες . 

......ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ     ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΕΙΟ................. 

     Τελος πάντών . Ακόμα και αυτο να το καταπιώ . Ομως αυτο που δεν μπορώ να αντεξω , είναι που όλοι οι ανθρωποι , που μεχρι εχθές δεν εκαναν καλό ούτε στον αγγελό τους , αυτες τις ημερες είναι όλο χαμόγελα , και να βοηθησουμε τους φτωχους , και κοίτα οι κακόμοιροι οι αστεγοι που πεινάνε κλπ . Ρε υποκριτές . ΠΟΥ ΉΣΑΣΤΑΝ 5 ΜΈΡΕΣ ΠΡΙΝ ; ΕΣΕΊΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΈΡΑΤΕ ΌΛΟΥΣ ΑΥΤΟΎΣ ΣΕ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ; ΚΑΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ ΕΣΕΙΣ (που εσείς (και εμείς) το κάνατε ). ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ , ΠΕΙΝΑΝΕ ΚΆΘΕ ΜΕΡΑ , ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ . ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΦΑΡΙΣΣΑΚΟ ; ΠΌΤΕ ΒΟΉΘΗΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΆ , ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΆΡΚΕΙΑ , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΟΜΠΆΖΕΙΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΟΥ ; 

       Ε ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ . ΤΗΝ ΨΕΎΤΙΚΗ ΚΑΛΟΣΎΝΗ , ΠΟΥ ΦΟΡΑΝΕ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΤΡΙΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ , ΜΉΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΡΓΥΡΏΣΟΥΝ ΑΡΓΌΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΦΕΛΕΊΣ ΣΥΝΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ .ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΈΠΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΛΠΙΚΗ ΑΓΆΠΗ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΝΑ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΓΥΡΩ ΜΟΥ , ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΑΛΕΓΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΆΠΩΣ ΕΤΣΙ .  

         

Swines ...

Αντε να 

Εεεεεε Ναι . 

Ειμαι φιλόζωος .

Αγαπάω τα ζώα (αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε την γατα μου )  

Αλλα ρέ γαμώτο ,  

δεν το εχει παρακάνει λίγο η κοινωνια μας ; 

Εχουμε γεμίσει ΠΑνΤΟΥ βόδια ,

γαϊδουρια και γουρούνια . 

Ασε που πολλα απο αυτα ειναι και ...συναχωμένα . 

Πόσο να αντέξεις ο άνθρωπας.

;-)

Tenter de mettre , fin

Με είχε ρωτήσει κάποτε η ψυχαναλύτρια μου για αυτό που τότε συζητούσαμε " θα το κάνεις ;" Της απάντησα " Θα προσπαθήσω " . Μου απάντησε " Μμμμ . Μάλιστα . Σήκω όρθιος ." Σηκώθηκα . "Ας υποθέσουμε πως αυτο ειναι το "Κάνω" . Τώρα κάτσε πάλι στην καρέκλα " . Κάθισα . " Ας υποθέσουμε πως αυτο ειναι το "Δεν κάνω " . Τώρα σήκω αλλα σταματα , οπως εισαι με τα ποδια λυγισμένα , οταν νοιώσεις πως ο ποπός σου μολις εχει σταματήσει να αγγίζει την καρεκλα . Πως νοιωθεις σε αυτη την ενδιαμεση θεση μεταξύ του καθιστός και ορθιος ; " "πολύ αβολα " της απανταω " ειναι πολυ κουραστικη σταση " . Μου χαμογελάει και μου λέει " Το ίδο ακριβώς συμβαίνει όταν επιλέγουμε να προσπαθούμε , και όχι να κάνουμε πράγματα . Πάντα η μετάβαση του "προσπαθώ" είναι πιο κουραστική απο την θέση του "Κάνω " . Πάψε να προσπαθείς . Ή κάνε ή μην κάνεις . "

     Πιστέψτε με . Δεν ειναι εύκολο καθόλου να πάψω να προσπαθώ . Και αυτο ,γιατι η προσπάθεια , εμπεριέχει μεσα της και την πιθανότητα της " δικαιολογημένης " αποτυχίας . Αρα , βόλεμα . Προσπαθω , σημαίνει πως δείχνω πως κάνω αλλα ουσιαστικά αναβάλλω. Αυτό όμως , για την κοινωνια μας , μαζι με την αλλη μεγάλη δικαιολογία της Τελειομανίας (αλλα αυτο ειναι πολυ πιο υπολος εσωτερικος φόβος και θελει μεγαλύτερη αναλυση . Αλλη φορα), ειναι μια στάση ζωής που ευλογειται απο τους μεντορες της τηλεορασης και διδασκεται απο τους Διδασκάλους στα παιδια απο πολυ μικρα . 

      Οπως και να έχει , βρισκομαι σε πόλεμο , και δεν εχω την πολυτέλεια ουτε για προσπάθειες ούτε για τελειομανείς στασεις απεναντι στην πείνα μου .

 Πρέπει οι σκέψη μου να μήν εστιαζει στο τι πρέπει να φαω και τι δεν πρέπει να φαω . Η σκέψη μου πρέπει να εστιαζει σε άλλα πράγματα που με ευχαριστουν και μου δίνουν την αίσθηση πως δημιούργω . Ετσι , μετα την δουλεια , θα κάνω τα βαρη και τον διαδρομο μου , και αφου μετα κανω το μπανακι μου και χαλαρωσω , θα κανω Ται Τσι για να ξεμπλοκάρω την ροη της ενεργειας του σωματος μου . Με το που τελειώνω , περνω ενα βιβλιο , το σημειωματάριο μου και μια φωτ. μηχανη (μήπως τύχει κανενα θέμα ) και παω για περπατημα και καφεδακι για ενα δυωρο . Το βράδυ που γυριζω , ασχολουμαι με την μουσικη .Παίζω κιθαρα ,σαξοφωνο, τζουρα, ουτι , τζαζ μπλουζ, ροκ ,

ρεμπερικο , οτι εχω διαθεση εκεινη την ώρα . Μετα , λιγη εξάσκηση στην φωνητικά πολύ δυσκολη βυζαντινή μουσική , και ... νανι . Οταν το κάνω αυτο , εστιαζω στην ομορφιά της δραστηριότητας που κάνω , και όχι στις ελλείψεις μου . Αυτη άλλωστε , εμαθα πως ειναι και η διαφορά της Μοναξιας απο την Μοναχικότητα . Εδω και 1,5 χρόνο εχω επιλέξει να μην ειμαι με ανθρωπους που δεν με γεμιζουν . Η ζωή μου ειχε γεμίσει απο φίλους γιαλαντζί , γιαλαντζί σχέσεις και γλείφτες συνεργατόφιλους στην επιχείρηση μου . Και ολα αυτα τα ανεχόμουν γιατι φοβόμουν την μοναξιά . Την Ελλειψη , της τρυφερότητας , του σέξ , του ερωτα , των εξοδων με φιλαρακια κλπ. Οταν ομως συνειδητοποίησα ποση ενεργεια σπαταλάω για να τους κρατησω ολους αυτους κοντα στην ζωή μου , ποσο χρονο και σκέψη δαπανω σε τηλεφωνηματα ,μικροπαρεξηγησεις και ολα αυτα τα μικρα που στο τελος γιγαντώνονται και σε καταπίνουν ολόκληρο , αποπροσανατολίζονταν την φυση σου, την ψυχη σου απο αυτο που πραγματικα λαχταραει , τοτε εβαλα ενα τελος σε ολα αυτα . Σταματησα να προσπαθω να τους κρατω κοντα μου όλους , για να δω τι θα γινει . Οπως το περιμενα . Χάθηκαν αλλοι πολυ νωρις , αλλοι λίγο αργοτερα . Ολοι οι ορκοι αγάπης ή φιλιας ξεχάστηκαν . Κυριως οσοι εκαναν οικογενειες , εξαυλωθηκαν απο κοντα μου ζωντανοι . Βοήθεια μας . 

     Και ετσι καταλαβα πως δεν εχει νοημα να κρατας , κατι που δεν ειναι για να μεινει . Και ότι πραγματικα ειναι να μεινει , δεν χρειαζεται να το κρατας . Ομως αυτο ελοχευει εναν μεγάλι κινδυνο . Την Μοναξια , δηλαδη την Ελλειψη . Ποσο με ταλεπώρησε δεν λέγεται . Ενα σορο παρασκευοσαβατοβραδα , μόνος με την γατα μου στο σπίτι μου με σκέψεις γεματες πίκρα για την ζωή , εστιασμένες πανω σε αυτα που δεν ειχα . Τους ανθρώπους που ηθελα , τα πραγματα που ηθελα να κανω και δεν μπορουσα μονος μου πχ ταξιδια στο εξωτερικο , δραστηριότητες , χορό κλπ Ο Πόνος της Έλλειψης είναι αβάσταχτος πολλές φορές . Ενα σιωπηλό σπίτι , κάποιες στιγμές δεν αντέχεται . Ομως το παλεψα . Μεχρι που καποια στιγμη κουρασμένος απο τον πόνο της θλίψης , σταμάτησα να σκέφτομαι αυτα που μου λείπουν και αρχισα να εστιαζω σε αυτα που εχω και μπορω να δημιουργησω με αυτα . Μουσικη ,γλυπτικη, ποιηση ,φωτογραφια . Ειναι τοσο ωραιο να βλέπεις τους κόπους σου να περνουν σχήμα σε ενα γλυπτο σε ενα ποιημα σε ενα μουσικο κομματι . Και επίσης όμορφο ειναι να exeiw όλο τον χρόνο που θες για να μαθαινεις μεσα απο διαλεξεις , ή να πηγαίνεις μονος στο θεατρο κάθε εβδομαδα, ή σε ιδιαιτερα δρώμενα τεχνης κλπ  Και όσο καθομουν και σκεφτομουν πως ολον αυτον τον χρονο που αφιερονω σημερα στην δημιουργεια , μεχρι και πριν απο 1,5 χρονια τον αφιερωνα στα τηλεφωνα , σε ανουσιες βολτες με ανθρωπους που δεν εχεις τιποτε κοινο να μοιραστεις περα απο το σωμα και την αναγκη του για ερωτα και χαδια , τόσο περισσοτερο ηρεμουσα ( και ακομα ηρεμώ , ας μην γελιόμαστε. Αυτες ειναι πολύ δυσκολες μεταβάσεις). Τοσο περισσότερο , η Μοναξια μου η βασισμένη στην Έλλειψη , γινόταν Μοναχικότητα και βασιζόταν στην Δημιουργεια . Ειναι ψεμα αν πω πως ακομα δεν νοιωθω την ελλειψη για μια συντροφο , ή την παρέα κάποιων φίλων . Ομως , οσο βλέπω στα μάτια των παλιων μου φίλων , και γυναικων που καποτε ηταν οι ερωτες της ζωής μου , οταν καμμια φορα συναντιομαστε , το ποσο μόνοι είναι μεσα στην οικογένεια ή στην σχεση του , το πόσο αδεια φέυγει η ζωή τους στην καθε τους ημερα , στο πόσο μήχανες παραγωγης χρηματος και κάλυψης ... αναγκών των παιδιων ,εχουν γίνει , χωρις συναισθημα σε αυτο που κανουν , ουτε καν υποψια χαμόγελου να υπαρχει σε ολο αυτο , τότε χαίρομαι που διαλεξα αυτον τον δυσκολο δρόμο . Η' θα βρω αυτο που συνειδητα θέλω ή τιποτα . 

      Αυτη λοιπόν ,η μοναχικότητα , εχει αρχισει και με βοηθαει και στην διατροφή . Σταμάτησα να εστιάζω σε αυτα που θα ήθελα (λιγοτερα κιλα ) ή σε αυτα που μου λείπουν (γεύσεις , ποσότητες φαγητων ) . Σταματησα να με φοβίζει η μακροχρονια ελλειψη τους και να προσπαθω συνεχως να βρω τροπους να το ανεραισω αυτο . Αν θελω να χασω κιλα , πρέπει να τρωω 30% λιγοτερο απο οτι συνηθως . Οσο εστιάζω στις διατροφες , εστιαζω στην ελλειψη , και ο εγκεφαλος μου βρισκει τροπους να μου καλύψει αυτην την ... ελλειψη . Οχι . Προσπαθω να μην σκεφτομαι ΤΙΠΟΤΑ που να εχει να κανει με φαγητο , απο διαιτες εως ντελίβερι . Εχει αρχισει να αποδίδει . Για να δουμε.  ;) 

Si peu

Πάντα

 κυνηγάμε τα όνειρα στην ζωή μας . 

Μέχρι που στο τέλος ,

συνειδητοποιούμε πως η ζωή μας 

ήταν πιο σύντομη από αυτά .

Γι αυτό,

Μαθε πως να Ζείς και όχι πως να Πεθαινεις