Faim emotionnelle

... ή αλλιώς , συναισθηματική Πείνα . 

    Γεννιόμαστε και αναθρεφόμαστε απο τους γονείς μας , με τις καλύτερες των προθέσεων απο αυτους . ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΦΊΛΕ ΜΟΥ . Μέσα σε κάθε χάδι , σε κάθε μπράβο , σε κάθε αδιάφορη στάση τους σε κατι που κάναμε ή σκεφτήκαμε , σε κάθε τι που εχει σχέση με την σχέση μας με αυτούς , μέσα σε κάθε τέτοια στιγμή , μεγαλώνει το τέρας που ονομάζεται συναισθηματική πείνα . Τέρας για αυτον που το εχει , αλλα εξαιρετικό τιμόνι καθοδήγησης των γονιών για τα παιδιά τους . 

     Σκέψου . Πότε λέμε μπράβο ; Οταν αυτος που αγαπάμε έκανε κάτι καλό γι αυτόν ή κάτι που παράλληλα βόλεψε και εμάς ; Πότε εκνευριζόμαστε ; όταν το παιδι κανει κατι κακο μονο γι αυτο , ή οταν αυτο ξεβολευει και εμας ; Ασυνείδητες καθοδηγήσεις της σκέψης που καταλήγουν που αλήθεια ; Αν η Ζωή τα φέρει έτσι που το παιδι να φύγει απο την άμμεση επαφή του με τους γονιούς στα 16 έως 20 έχει καλώς . Αν ομως κρατηθεί εκεί, για χρονια μετα , απο τους ίδιους τους γονείς του , που θα το βολέψουν σε ια ανετη ζωη που δεν την κερδισε , για να εχουν τροφή να ταΐζουν τους δικούς τους φόβους , τότε η συναισθηματική πείνα μεταμορφώνεται σε τέρας που κατασπαράξει την ζωή του παιδιού απο μέσα προς τα έξω . 

       Αυτο το παιδι μπορει να εξελιχθεί σε εναν εξαιρετικό επιστήμονα ή επιχειρηματία ή καλλιτέχνη και να βρίσκεται χιλιομετρικά μακρυά απο τους γονεις του . Αν ομως αυτοι δεν εχουν κόψει τον ομφάλιο λόρο , άσχετα αν το παιδί μιλάει με τους γονεις του ή οχι ,ασχετα αν τους εχει οικονομικα αναγκη ή οχι , η συναισθηματική του πείνα θα μεγαλώνει . Θα προσπαθεί να την κατευνάσει με παράγωγα γονεϊκής αγάπης . Σχέσεις , φίλους , επαφές , χωρίς θελεμια ελευθερίας , αλλα αλληλεξάρτησης . Και όταν ολα θα καταρρέουν ανα καιρούς γύρω του , τότε θα επαληθεύεται η γονική κατάκριση και θα κανει το θυμα να θελει να γυρισει πίσω στον θύτη του . 

     

     Πέρασαν χρόνια ψυχανάλυσης . Χρόνια άρνησης . Ειμαι ενας καλος επιχειρηματίας , μορφωμένος, αυτοδύναμος , χρονια μακριά απο τους γονείς μου . Πως γινεται να με κυβερνά η Συναισθηματική πείνα ; Πως γίνεται , εγω που περνω δύσκολες αποφάσεις καθε ήμερα , να μου λέτε πως βασίζονται στην ανάγκη μου για γονεϊκή αποδοχή ; Πως γίνεται να τρώω αυτοκαταστροφικά  , για να κερδίσω την προσοχή αυτών που με αγαπούν ;

     Σιγά σιγα , παρατηρώντας τον εαυτό μου στην καθε μου κίνηση , και μετα αναλύοντας τα με μια εξαιρετική ψυχαναλύτρια , καταλαβα σταδιακά τον μηχανισμό της συναισθηματικης πείνας . Άρχισα να βλέπω ξεκάθαρα , πως καθε φορά που τρώω , δεν τρώω απο πείνα επιβίωσης , ουτε καν απο ευχαριστηση . Τρωω για να καλύψω την αποδοχή που νοιώθω πως χρειάζομαι . Και όσο τρώω , τοσο παχαινω , τοσο περισσότερη αποδοχή χρειάζομαι . Οπότε , τρώω περισσότερο κλπ . Καμία , διαιτα , καμία διατροφή , καμια γυμναστική δεν μπορει να το αντιστρέψει μονιμα αυτο . Μπορεί για λίγο να υπαρχει αποτέλεσμα , αλλα μετα τα πραγματα γίνονται χειρότερα . Και να κάνουμε τον σταυρο μας δεν λες ; Γιατι για αλλους αντι για πεινα , υπαρχει συναισθηματική δίψα που καταλήγει στον αλκοολισμό ή ακομα χειροτερα , στα ναρκωτικά ή στην ανορεξία . Θα μου πεις τωρα , πως γινεται η συναισθηματικη πεινα να καταλήγει στην ανορεξία . Μα η πεινα , δεν ζηταει φαγητο , αλλα αποδοχή .Ζηταει την αγαπη των αλλων , για να φάει. Ετσι η βουλημια χρησιμοποιεί την αυτοκαταστροφική υπερβολή του φαγητού , για να τραβήξει την προσοχή ή ακόμα και να τιμωρήσεις (αυτούς που θέλει να τον αγαπουν ) , ενω ο ανορεξικός χρησιμοποιεί την έλλειψη του για τον ιδιο λόγο . 

      Και το χειρότερο κομμάτι , ειναι όταν γίνονται συζητήσεις με τους γονείς ή με αυτους που αγαπάς ,και καταλήγουν σε μια οργή ανείπωτη που καταστρέφει τα πάντα . Μια οργή και απο τις δύο πλευρες . Και αυτο ειναι που δίνει σε αλληλους άλλωθι και μετα κανει την συναισθηματική πεινα ανίκητη . Γίνεται ο Θεός που ορίζει κάθε σου σκέψη και κάθε σου κίνηση , εστω και για καποιο διαστημα . 

     Καθομουν εχθες και κοιτούσα ενα μπουκάλι ουίσκι , ενα απο τα πολλα ποτα που εχω για τους ξενους . Σκεφτόμουν πως ποτέ μα ποτέ δεν ειχα την διάθεση να πιω, ουτε μια σταγονα μονος μου , ολα αυτα τα χρονια που ειναι εκει , στο σκρίνιο , ακριβώς κατω απο την τηλεόραση . Αν ήμουν αλκοολικός αυτο θα ήταν μαρτύριο , και θα ειχα υποκύψει άπειρες φορές . Τώρα , ούτε καν που βλέπω το μπουκάλι και ας περνάει απο εκεί η ματιά μου άπειρες φορές . 

      Πως λοιπόν κάποιος που δεν εχει ζήσει την πείνα της βουλιμίας , να με καταλάβει ; Και γιατι χρειάζεται στην τελική να με καταλάβει ; Για να μου δώσει ενα άλλοθι να συνεχίσω να ζω έτσι ; ΌΧΙ Ουτε η κατακριση , αλλα ούτε και η επιβραυβευση βοηθουν να απαλλήνει τουτο το βαρυ φορτιο. Το δαχτυλίδι του Σορον είναι δικό μου και αν δεν μπορεσω να το καταστρέψω εγω , κανεις δεν μπορει να το κανει για εμενα . 

       Βεβαια , το να υιοθετήσεις τον 6χρονο εαυτό σου παίρνοντας τον απο τα χερια των γονιών σου , δεν είναι τοσο απλο οσο ακούγεται . Ανατρέπονται ισορροπίες που δεν φαντάζεσαι .Ξεβολεύονται ανθρωποι και ανθρωποι Ξυπνάνε αρχέγονοι φόβοι που εχουν ξεθαφτει απο την ανασφαλεια , την απληστια , τον εγωισμό αμφοτερων και που πρέπει να μαχηθει ο καθενας μονος του , γιατι μονο οταν αυτοι οι φοβοι νικηθουν , τοτε μονο μπορει να υπάρξει ΑναΓεννεση 

Αλλά αυτό είναι μια  άλλη ανάρτηση